φινιτισμός

ο, Ν

(φιλοσ.) φιλοσοφική θεωρία που αρνείται την κατηγορία τού απείρου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < finitism < αγγλ. finite (< λατ. finitus < ρ. finio «τελειώνω, ορίζω» < finis «τέλος, όρος») + κατάλ. -ism].